De man die mijn aura te serieus nam

Na een tijdje daten had ik het helemaal gehad met de players. Je weet wel, die mannen die alleen goed zijn in flirten, veelbelovend praten en daarna verdwijnen in een rookgordijn van vage excuses. Leuk voor even, maar ik wilde wel eens wat anders. Een ander type man daten, dat leek me een goed idee.

Maar je swipegedrag aanpassen is makkelijker gezegd dan gedaan. Foute mannen zijn namelijk ook écht leuke mannen. Charme, humor, looks… Ze hebben het allemaal. Toch besloot ik mijn swipe-gedrag radicaal te veranderen. En zo stuitte ik op Yves.

Niet direct mijn type, maar ook niet onaantrekkelijk. Yves was zo'n man wiens profiel leest als een verzameling quotes. Hij was spiritueel, bezig met mindfulness en hij werkte als zelfstandig coach. Tegenwoordig zijn er natuurlijk coaches in alle soorten en maten. Van "ik heb twee uur een webinar gevolgd"-coaches tot de serieuze types die daadwerkelijk gestudeerd hebben. Yves hoorde bij die laatste categorie.

"Waarom niet?" dacht ik. "Ik heb wel wat bagage en wie weet kan een coach een goede aanvulling zijn in mijn leven." En geef toe: een date én gratis levensadvies? Dat klonk toch als een win-win. Dus ik waagde de sprong. Onze eerste date was verrassend leuk. Yves was een fijne gesprekspartner en – bonuspunten – hij had humor. Het was fijn om met een man aan tafel te zitten die zoveel positiviteit uitstraalde.

In het begin vond ik die dates best verrassend en een leuke afwisseling. Maar na een tijdje begon het toch te voelen alsof ik me had ingeschreven voor een cursus "Verlicht jezelf in 10 stappen". Zo was er de yogasessie bij zonsopgang. Yves vond het geweldig, natuurlijk – z'n matje in de dauw, diepe ademhalingen terwijl de zon opkomt. Maar ik? Ik ben al blij als ik vóór negen uur normaal kan functioneren zonder koffie, laat staan dat ik m'n lichaam in een neerwaartse hond wil wringen op dat tijdstip.

Maar hoe fijn dat ook klinkt, er zijn grenzen. Kijk, ik hou ervan om af en toe te zeuren. Even klagen over een rotdag op het werk of het feit dat ik een bad hairday heb. Gewoon, normaal menselijk gedrag. Snap je? Het werd me uiteindelijk iets te veel. Ik wil ook gewoon af en toe een simpele date. Een terrasje, een wijntje en een goed gesprek zonder dat ik m'n aura hoef te resetten of mijn chakra's in balans moet brengen.

Bij Yves was er geen ontsnappen aan. Van de vroege ochtend tot de late avond was het affirmaties wat de klok sloeg: "Zie je tegenslagen als groeikansen" of "Heb je deze ademhalingsoefening al geprobeerd?" Elke situatie werd omgedacht, elk probleem werd gereduceerd tot een leerproces.

Ik weet het, het klinkt misschien fantastisch maar ik vond het uitputtend. Dus, na een paar weken van omdenken, ademhalen en affirmaties, besloot ik dat ik klaar was met Yves. Niet omdat hij een vervelende man was, integendeel. Maar omdat ik soms gewoon even mijn eigen baaldag wil hebben zonder dat iemand zegt: "Zie het als een kans om te groeien."

En zo installeerde ik een meditatie-app, zodat ik op mijn eigen tempo kon werken aan mijn welzijn. En Yves? Die wens ik heel veel positiviteit toe… ver weg van mij.