Een kijkje achter de schermen… en mijn comfortzone

Met een klein hartje zei ik ja. Ja, tegen Erwin, die me uitnodigde voor een swingende en open-minded avond. Hoe dichter de datum naderde, hoe meer ik begon te twijfelen. Wat trek je in godsnaam aan naar zo'n gelegenheid? Iets gewaagds of toch liever iets subtiels? Na eindeloos wikken en wegen koos ik voor iets dat beide was: sexy, maar niet té bloot. Uiteindelijk viel mijn keuze op een setje met jarretels: verhullend genoeg om me comfortabel te voelen (lees: mijn buikje verhullen), maar toch verleidelijk. Althans, dat dacht ik. Want tijdens het aantrekken ontdekte ik dat 'handig' misschien niet het juiste woord was.

Jarretels zijn duidelijk niet gemaakt voor de onhandigen onder ons. Slipje eerst, jarretels daarna? Of andersom? En hoe krijg je die clips in vredesnaam vast zonder een complete yoga-sessie? Bij poging twee – nee, drie – zat ik half in een spagaat, mijn humeur ergens tussen frustratie en zelfspot. Maar hé, toen ik eindelijk klaar was, voelde ik me verrassend elegant.

De locatie was onverwacht. Geen louche achterkamertjes of neonverlichting, maar een prachtig gestylede villa met loungy muziek en gedimd licht. Je zou bijna vergeten waarvoor je er was. "We gaan gewoon kijken, niets moet," had Erwin gezegd. Hij deed zijn best om me op mijn gemak te stellen: hield mijn hand vast, schonk een glas wijn in en – misschien het belangrijkste – hij keek alleen naar mij. Toch voelde ik de spanning door mijn hele lijf. Niet alleen vanwege de jarretels, die al een paar keer dreigden los te schieten.

Na mijn eerste glas wijn – moed in vloeibare vorm – stelde Erwin voor om me een kleine rondleiding te geven. In sommige kamers hing een bijna serene sfeer: gedempt licht, zachte banken en koppels die zichtbaar genoten van elkaars gezelschap. Andere kamers hadden duidelijk meer bezoekers én toeschouwers dan de rest van het huis. "Populaire kamer," zei Erwin droogjes, terwijl hij me met een glimlach meetrok naar een rustiger plek.

"Kom," zei Erwin glimlachend, "laten we even dansen." Voor ik kon protesteren, trok hij me zachtjes mee naar een hoek waar rustige muziek speelde. Hij fluisterde af en toe iets liefs in mijn oor, trok me dichter naar zich toe en liet duidelijk merken dat ik degene was die voor hem telde. Zijn armen om me heen, zijn zachte woorden en het feit dat niemand naar ons keek, zorgde ervoor dat ik langzaam ontspande. Voor een moment leek het gewoon een bijzondere date.

Die nacht begreep ik het: de aantrekkingskracht zit niet alleen in de open liefde, maar in de ongeremde vrijheid. Even ontsnappen, loslaten en opgaan in een wereld zonder kaders. Geen oordelen, geen verwachtingen. Een avontuur, een verleiding... waarin je je vrij en begeerd voelt.

Maar hoe fijn de avond was en hoe intrigerend het ook leek, een partner die elk weekend swingend door het leven gaat, is toch niet wat ik zoek. Met een glimlach heb ik Erwin bedankt, zowel voor het gezelschap als voor de eye-opener. Misschien moet ik in het vervolg iets aandachtiger profielen lezen. Misschien moet ik mijn swipe-gedrag herzien en een ander type man een kans geven. Of niet. Want ik ben nog lang niet klaar met ontdekken.