Speed daten: connecties in  versnelling

Speed daten. Nooit gedacht dat ik het zou doen, maar hé, Datejungle vraagt om verkenning. Dus daar zat ik, in een zaaltje met tien vrouwen en zes mannen. Kleine rekensom: dat betekende dat wij, vrouwen, af en toe moesten wachten. Dat had zo z'n voordelen. Je kon de dynamiek observeren, een beetje evalueren wie er 'interessant' leek en wie er al tijdens de eerste ronde afviel.

Na een paar gesprekken wist ik: drie mannen zijn absoluut niks voor mij. Eén praatte alleen over zichzelf. En dan bedoel ik echt alleen. Binnen twee minuten wist ik zijn job, zijn hobby's en wat hij van een vrouw verlangde. Mijn interesses? Volledig irrelevant. De tweede was nog niet over zijn ex heen. Hoe ik dat wist? Omdat hij in z'n eerste zin al zei: "Mijn ex en ik waren vijftien jaar samen…" en vervolgens de resterende tijd uitlegde waarom zij hem niet verdiende. De derde had niet veel te vertellen. En werkte ook niet. Waarom eigenlijk niet? Geen idee, maar het leek ook niet de bedoeling dat ik die vraag stelde.

Dan waren er drie mannen die onder 'misschien' vielen.
Eentje was intelligent en had interessante dingen te vertellen maar was zo hyperactief dat ik al visualiseerde hoe een avond met hem eruit zou zien: hij ratelt, ik knik en probeer halverwege een slok wijn te nemen zonder dat hij denkt dat ik me verveel. De tweede was vriendelijk, beleefd en lief. Heel lief. Té lief. En dan was er Jules.

Jules was een mooie man. Mooie mannen trekken altijd iets meer aandacht, of je dat nu wilt of niet. Hij was ook coach. Ondernemingscoach zelfs. Ik dacht meteen: Oh nee, niet weer zo'n man die alles in groeikansen verpakt. Maar Jules had geen tijd voor mijn innerlijke alarmbellen want hij begon het gesprek met een intense blik en de woorden:

"Ik voel echt een connectie met jou. Dit is bijzonder."

Ik vroeg me af of Jules dit bij elke vrouw zei, of dat ik de gelukkige was die voor deze diepgaande band was uitverkoren. Maar goed, de babbel was leuk en hij zocht me tijdens de pauzes steeds weer op. Tegen het einde van de avond dacht ik: Waarom ook niet? Laat ik eens níét te kritisch zijn. Dus ik zette bij zijn naam een vinkje.

En toen kwam de uitslag.

Geen match.

Wacht. Wat?

Bij speed daten krijg je alleen een match als beide personen elkaar willen zien. Dus Jules, de man die een kosmische connectie voelde, had mij niet aangekruist. Ik checkte mijn formulier, overwoog kort of ik per ongeluk het verkeerde vakje had aangekruist (nee) en ineens moest ik lachen. Had ik nu serieus gedacht dat die 'connectie' iets betekende?

Waarschijnlijk had Jules deze zin bij meerdere vrouwen gebruikt en gewoon zijn opties open gehouden. Of misschien was hij zo'n coach die gelooft dat iedere ontmoeting een leerervaring is en ik in dit geval degene was die mocht leren.

Ach, ik heb een amusante avond gehad. Vooral door de vrouwen, die stuk voor stuk geweldig waren – humoristisch, relativerend en open. Misschien is dát de echte winst van zo'n speeddate-avond.